Het extra moeilijke om een harmonieuze familierelatie te onderhouden, is dat elk familielid tegelijkertijd op verschillende niveaus een nogal gevarieerd rollenspel speelt. Zodoende kan de onderlinge dynamiek en interactie nogal verschillen van persoon tot persoon binnen de disciplines van de familiekring. Deze verschillen worden vaak zichtbaarder wanneer onderlinge spanningen verder blijven aanhouden. Het spanningsveld tussen onuitgesproken verwachtingen en eerdere teleurstellingen worden in de regel vaker indirect naar elkaar uitgesproken, dan naar de persoon in kwestie zelf.  Wie schaart zich dan waar? Wie neemt het precies voor wie op, vanuit vooropgestelde loyaliteitsgevoelens?

Toenadering zoeken met als doel het gezamenlijk uit te praten is niet zo gemakkelijk zoals het vaker van te voren wordt ingeschat. Gestapelde problematiek, waar begin je (aan)? En op welk speciaal gekozen familiemoment?

Uiteindelijk ontkom je er niet aan om tijdens lastige gesprekken kwesties te benoemen die wat dieper verscholen liggen, en vervolgens weer als ronduit stuitend kunnen worden opgepakt door de ander. Buiten de emotionele binding, ingesleten rolpatronen en specifieke etiquette, vergelijk je persoonlijke ervaringen vanuit het perspectief hoe het eigenlijk zou  horen te zijn, bekeken vanuit de meest ideale situatie. Vanuit het verleden zijn er natuurlijk -over en weer- voldoende situaties te benoemen, die elkaar (totaal) tegenspreken. De uitkomst over wie er nu precies gelijk heeft wordt het bovengenoemde feit, waardoor de discussie steeds verder zal oplopen, totdat het dieptepunt wordt bereikt.

Wanneer op enig moment onderhuidse spanningen rechtstreeks contact maken met persoonlijke pijnpunten, maakt dit resoluut kortsluiting in jouw systeem. Deze schok brengt je van je stuk en creëert wanorde en gevoelens van onmacht. Personen die het dichtst bij je staan kunnen je hierdoor bewust of onbewust het hardst raken. Soms kan dit betekenen dat je liever ervoor kiest om elkaar uit de weg te gaan. Vermijden zodat het niet erger kan worden, vanuit een vorm van zelfbescherming.

Meestal wordt er dan maar gekozen voor de enig mogelijke (tijdelijke) oplossing. Zand erover! En niet meer over beginnen!

Is hiermee dan niet een belangrijke fase overgeslagen? De kans om meer inzicht te krijgen wat er zich onder de oppervlakte werkelijk afspeelt, het creëren van alternatieve opties om samen de benodigde ruimte te vinden om wederzijdse doelen te verwezenlijken die zich gemakkelijker zullen voegen naar een nieuwe realiteit